دیستوشی (زایمان آهسته یا طول کشیده) در زایمان اول (بر اساس American Academy of Family Physicians)
دیستوشی (زایمان آهسته یا طول کشیده) عامل 25 تا 55 درصد سزارین‌ها است. مرحله تاخیری زایمان با انقباضات منظم و دردناک رحم شروع می شود و تا اتساع دهانه رحم به اندازه 6 سانتی متر ادامه می یابد.
توصیه های فعلی بر این است که با فرض اینکه وضعیت مادر/جنین اطمینان بخش باشد، تا رسیدن به مرحله تاخیری از پذیرش زائو به اتاق لیبر و زایمان خودداری کنید. فاز فعال زایمان از اتساع 6 سانتی متری دهانه رحم آغاز می شود.
فاز فعال متوقف شده اینگونه تعریف می شود:
- بیش از چهار ساعت بدون تغییر دهانه رحم با وجود پارگی غشاهای جنینی و انقباضات کافی رحم.
- یا بیش از شش ساعت عدم تغییر دهانه رحم بدون انقباض کافی.
مدیریت یک فاز فعال طول کشیده شامل تقویت انقباضات رحمی با تجویز اکسی توسین با یا بدون آمنیوتومی است.
مرحله دوم زایمان از اتساع کامل دهانه رحم شروع می شود و تا زمان خروج جنین ادامه می یابد. این مرحله در صورتی طولانی تلقی می شود که:
- در بیماران نخست زا سه ساعت یا بیشتر بدون بیحسی اپیدورال طول بکشد.
- یا چهار ساعت یا بیشتر در بیماران نخست زا با بیحسی اپیدورال طول بکشد.
مداخلات اولیه برای مرحله دوم طولانی مدت شامل:
- استفاده از اکسی توسین
- و چرخاندن دستی جنین در صورتی که در موقعیت اکسی پوت خلفی باشد.
هنگامی که انقباضات رحمی یا فشار دادن از بیرون برای خروج جنین کافی نیست، ممکن است نیاز به زایمان با وکیوم یا فورسپس باشد.
اقدامات موثر برای پیشگیری از دیستوشی و زایمان سزارین متعاقب آن شامل:
- پرهیز از بستری زائو در مرحله تاخیری زایمان.
- تجویز داروهای آماده شدن دهانه رحم در بیماران مبتلا به دهانه رحم نارس برای القای زایمان.
- تشویق و حمایت مداوم زائو در اتاق لیبر.
- راه رفتن یا ایستادن در مرحله اول زایمان.
- و عدم تشخیص زودهنگام القای ناموفق زایمان در مرحله تاخیری تا زمانی که اکسی توسین حداقل به مدت 12 تا 18 ساعت پس از پارگی غشاهای جنینی تجویز شده باشد.
القای انتخابی زایمان در هفته 39 بارداری در بیماران کم خطر نخست زا ممکن است احتمال سزارین را کاهش دهد.
توصیه های کلیدی در طبابت بالینی:
- توقف زایمان نباید قبل از شروع مرحله فعال زایمان (یعنی بازشدن دهانه رحم تا 6 سانتی متر) تشخیص گذاشته شود.
- زایمان سزارین باید برای بیمارانی در نظر گرفته شود که معیارهای توقف زایمان را دارند و تلاش کافی برای تقویت مراحل زایمانی از جمله تزریق اکسی توسین و آمنیوتومی انجام شده است.
- در صورت نیاز به تقویت مراحل زایمان، از اکسی توسین با دوز کم و نه با دوز بالا استفاده کنید.
- اگر وضعیت سر جنین در موقعیت اکسی پوت خلفی باشد، چرخش با دست را انجام دهید زیرا میزان سزارین و پارگی شدید پرینه را کاهش می دهد.
- حمایت یک به یک و کافی از زائو با پرستار آموزش دیده لیبر منجر به بهبود نتایج زایمان می شود.
- برای بیماران کم خطر نخست زا در هفته 39 بارداری القای انتخابی زایمان در نظر بگیرید.
)
