آیا استفاده از ابزارهای پایش مداوم قند خون در افراد «غیر دیابتی» مفید است؟
پایش مداوم قند خون یا (Continuous Glucose Monitoring) یکی از ابزارهای کاربردی برای افراد دیابتی است. دستگاه‌های CGM، سنسورهایی هستند که معمولاً روی بازو یا شکم قرار می‌گیرند و بدون نیاز به خون‌گیری، هر چند دقیقه یک‌بار به‌صورت خودکار سطح قند خون را اندازه‌گیری می‌کنند.
با این حال این روزها بسیاری از افراد غیردیابتی و حتی کسانی که فقط کمی قند خون‌شان بالاست (پره‌دیابتی‌ها) هم سراغ استفاده از این سنسورها رفته‌اند. حالا یک مطالعه‌ی جدید به این پرسش پاسخ داده که آیا CGM در این گروه از افراد واقعاً مفید است یا نه؟
در این مطالعه، محققان ارتباط داده‌های به‌دست‌آمده از این دستگاه‌ها را با شاخص HbA1c خون در سه گروه مختلف افراد بررسی کرده‌اند کرده‌اند: افراد دیابتی، پره‌دیابتی و افراد سالم.
شاخص HbA1c، میانگین قند خون طی سه ماه گذشته را نشان می‌دهد و یک معیار استاندارد طلایی در کنترل دیابت محسوب می‌شود.
نتایج این مطالعه نشان داده که در افراد غیردیابتی و پره‌دیابتی برخلاف افراد دیابتی، داده‌های CGM ارتباط ضعیفی با سطح HbA1c خون دارند. به عبارت دیگر، اطلاعات به‌دست‌آمده از این سنسورها برای این گروه‌ها نمی‌تواند جایگزین دقیقی برای بررسی‌های آزمایشگاهی مثل HbA1c باشد.
در بیماران دیابتی، نوسانات قند خون اهمیت زیادی دارد و CGM به آنها کمک می‌کند تا بدون نیاز به خون‌گیری‌های مکرر، از افت و افزایش ناگهانی قند خون‌شان مطلع شوند و اقدامات لازم را انجام دهند.
اما به نظر می‌رسد که در افراد سالم، چنین نوساناتی اغلب طبیعی و گذراست و بررسی لحظه‌به‌لحظه‌ی آنها نه‌تنها کمکی نمی‌کند، بلکه ممکن است موجب اضطراب بی‌مورد هم بشود.
با توجه به نتایج این مطالعه، اگر دیابتی نیستید، بهتر است به جای استفاده از سنسورهای پایش مداوم قند خون و وسواس روی اعداد آن، روی سبک زندگی سالم و پیگیری‌های منظم آزمایشگاهی (مثل انجام آزمایش HbA1c با فاصله‌ی چند ماه یک بار) تمرکز کنید.
)
