داروی نجات‌بخش یا نابودکننده دلخوشی‌ها؟ دانشمندانِ محققِ سماگلوتاید (ویگووی و اوزمپیک): این دارو می‌تواند زندگی را به طرز رقت‌آوری خسته کننده کند!
از سال ۲۰۰۵ که عرضه داروهای ozempic و wegovy در بازار شروع شده، این داروها طرفداران بسیاری به خصوص در بین سلبریتی ها پیدا کردند؛ به خاطر اینکه این داروها با داشتن هورمون GLP1 نه تنها باعث کنترل قند، بلکه همچنین منجر به کاهش وزن می شوند و علاوه بر آن (بر اساس اظهارات مصرف‌کنندگان دارو و همینطور تحقیقات انجام شده) باعث کاهش اعتیاد مصرف کنندگان به مواد و رفتارهای زیان آور نظیر دخانیات الکل و غیره می شوند.
البته این محبوبیت زیاد دارو باعث شده که نیازمندان اصلی آن یعنی بیماران مبتلا به دیابت با مشکل تامین به موقع و به اندازه این دارو مواجه شوند.
اما حالا گروهی از محققین که سالیان سال است در ارتباط با این داروها تحقیق و حتی آن را تبلیغ می کنند اظهار می کنند که حدود ۷۰٪ مصرف کنندگان دارو، نهایتا دو سال آن را مصرف می‌کنند و نکته جالب توجه این است که بیشتر آن ها به فاصله کوتاهی بعد از قطع دارو حدود دو سوم وزن قبلی خود را مجددا به دست می آورند.
اما چرا مصرف کنندگان، علیرغم دیدن تاثیرات مثبت و نتیجه خوب دارو، نهایتاً بعد از چند ماه و حداکثر دو سال بعد از شروع مصرف دارو، ناگهان آن را رها می کنند؟ یکی از دانشمندان محقق در زمینه سماگلوتاید می‌گوید: این دارو باعث کاهش اشتها می شود و لذت و تمایل شما را به غذاها از بین میبرد. نابودی این لذت روزانه که پرتکرارترین و سهل‌الوصول ترین لذت زندگی ماست، به تدریج زندگی را به طرز رقت‌آوری برای ما کسل کننده می‌کند. در عین‌حال با توجه به کند شدن فرآیند گوارش در اثر هورمون GLP1 ممکن است افراد زیادی ناراحتی‌های گوارشی نظیر یبوست مزمن را تجربه کنند که افت کیفیت زندگی را به دنبال داشته باشد و نهایتا فرد تصمیم بگیرد که یک چاق خوشحال باشد تا یک لاغر دلمرده…
