رینوسینوزیت مزمن در همراهی با پولیپ بینی

رینوسینوزیت مزمن یکی از شایعترین بیماریها در سراسر جهان است که در حدود 12٪ بزرگسالان دیده میشود. بیست درصد از مبتلایان دارای پولیپ بینی هم هستند که به معنی رشد تودههای خوشخیم در حفرههای بینی و سینوس میباشد و تصور میشود که از سینوسهای اتموئید منشأ میگیرند. پولیپ بینی معمولاً دوطرفه است. پولیپهای یکطرفه بینی نیاز به بررسی بیشتری دارند زیرا ممکن است تومورهای بدخیم باشند.
علت دقیق رینوسینوزیت مزمن همراه با پولیپ بینی (CRSwNP) ناشناخته است، اما بیوپسی از بافت پولیپ بینی در اغلب موارد تجمع یک نوع سلول آلرژیک بهنام ائوزینوفیل را نشان میدهد و عفونت بهویژه باکتری استافیلوکوکوس اورئوس نیز نقش مهمی دارد.
بهطور معمول، پولیپ بینی در بزرگسالی یعنی دهه 30 یا 40 سالگی دیده میشود. علائم رینوسینوزیت مزمن با پولیپ بینی شامل ترشح و آبریزش از بینی، گرفتگی بینی، فشار یا درد صورت و کاهش حس بویایی است که بیشاز 12 هفته طول میکشد. از بین همه علائم، احتقان بینی و از دست دادن بویایی بسیار آزاردهنده هستند.
تشخیص پولیپ بینی بر اساس شرح حال، معاینه فیزیکی و سیتیاسکن سینوس است. سابقه احتقان بینی و از دست دادن بویایی به پولیپ بینی اشاره دارد. معاینه بینی اغلب با آندوسکوپی بینی تشخیص پولیپ بینی را تأیید میکند و بیماران مبتلا به رینوسینوزیت مزمن بدون پولیپ بینی را از بیماران مبتلا به پولیپ بینی متمایز میکند. سیتیاسکن سینوس میزان درگیری بیماری سینوسی را نشان میدهد.
پولیپ بینی اغلب با سایر بیماریها همراه است. مهم است که این موارد را بشناسیم و بهطور مناسب درمان کنیم، زیرا میتوانند بیماریهایی جدی باشند و بر شدت بیماری سینوسی تأثیر بگذارند.
آسم در 26 تا 56 درصد از بیماران مبتلا به پولیپ بینی دیده میشود. گروهی از بیماران مبتلا به آسم و پولیپ بینی پساز مصرف آسپرین یا سایر داروهای مسکن غیراستروئیدی، علائم بینی و/یا مشکلات تنفسیشان بدتر میشود. این وضعیت بیماری تنفسی تشدید شده با آسپرین (AERD) نامیده میشود و حدود 10٪ از بیماران مبتلا به پولیپ بینی را شامل میشود. این بیماران درگیری سینوسی شدیدتری دارند و اغلب کنترل آسم آنها دشوار است.
رینوسینوزیت قارچی آلرژیک (AFRS) در حدود 5 تا 10 درصد از بیماران تحت عمل جراحی سینوس مشاهده میشود. علت ایجاد آن پاسخ آلرژیک به قارچهای استنشاقی در یک فرد مستعد مبتلا به پولیپ بینی است. بیماران مبتلا به AFRS معمولاً دچار احتقان بینی میشوند و ترشحات غلیظ «شبیه کره بادام زمینی» دارند. سیتیاسکن سینوس و MRI یافتههای کلاسیکی دارند که مشخصه AFRS است. این بیماری بیشتر در مناطق آب و هوایی مرطوب رخ میدهد و جراحی تخلیه سینوس اغلب در این بیماران ضروری است.
فیبروز کیستیک یکی دیگر از بیماریهای مرتبط با پولیپ بینی است که بیشتر در کودکان دیده میشود و با عفونتهای شدید تنفسی فوقانی و تحتانی همراه است. پولیپ بینی در 86 درصد بیماران مبتلا به فیبروز کیستیک وجود دارد.
درمان دارویی پولیپ بینی شامل اسپریهای استروئیدی بینی و شستشوی بینی با سرم نرمال سالین است. اسپریهای استروئیدی به کاهش اندازه پولیپ و بهبود علائم کمک میکنند و برای استفاده طولانیمدت بسیار ایمن هستند. دورههای کوتاهمدت استروئیدهای خوراکی نیز میتواند به کوچک شدن پولیپ بینی کمک کند و حس بویایی را بهبود میبخشد، اما با توجه به خطر عوارض جانبی باید با احتیاط از آنها استفاده کرد. اگر پولیپ بینی با وجود مصرف این داروها همچنان آزاردهنده باشد،
جراحی سینوس برای برداشتن پولیپ گزینه انتخابی است. متأسفانه، پولیپها اغلب با وجود جراحی عود میکنند و درمان طولانیمدت با استروئیدهای بینی یا دورههای کوتاهمدت استروئیدهای خوراکی با دوز بالا اغلب ضروری است.
اخیراً گزینههای درمانی جدید و مؤثری برای تجویز استروئید در درمان پولیپ بینی استفاده میشود. نشان داده شده است که شستشوی بینی با حجم زیاد سرم حاوی محلولهای استروئیدی با قوری شستشوی بینی نسبت به اسپریهای استروئیدی سنتی برتری دارند. همچنین، اسپری فشاری بازدمی فلوتیکازون یک دستگاه استروئیدی است که فلوتیکازون را عمیقتر در حفره بینی اسپری میکند و التهاب ناشی از پولیپ بینی را کاهش میدهد. استنتهایی که استروئیدهای موضعی را به آهستگی رها میکنند نیز میتوانند توسط جراح کارگذاری شوند و در کاهش عود پولیپ مفید هستند.
مهارکنندههای لوکوترین مانند مونتهلوکاست نیز گاهی در کنترل علایم پولیپ مؤثر هستند. در صورت وجود نگرانی در مورد عفونت، گاهیاوقات آنتیبیوتیک تجویز میشود. در نهایت، داروهای بیولوژیک امالیزومب، دوپیلوماب و مپولیزومب برای درمان پولیپ بینی مقاوم به درمان نیز تأیید شدهاند و نشان داده شده است که نیاز به جراحی و درمان با استروئیدهای خوراکی را کاهش میدهند.
https://www.aaaai.org/tools-for-the-public/conditions-library/allergies/nasal-polyps