چرا نمی‌توانیم در مقابل وسوسه‌ی چیپس و پیراشکی مقاومت کنیم؟
چرا بین خوراکی‌هایی مانند بروکلی و چیپس گزینه‌‌ی دوم را انتخاب می‌کنیم؟ سال‌ها است می‌دانیم انسان به مصرف غذاهای حاوی چربی و شکر علاقه‌ی ویژه‌ای دارد و پژوهش‌های متعددی هم روی این موضوع انجام شده است.
حالا یک مطالعه‌ی تازه نشان می‌دهد که ما دارای دو مسیر مجزا و موازی برای تمایل به مصرف قند و چربی هستیم که سیگنال‌های آن را از روده به مغز می‌رسانند.
در بدن انسان یک عصب به نام «واگ» وجود دارد که تنظیم کننده‌ی ارتباط بین مغز و دستگاه گوارش است.
مشخص شده دو مسیر مجزا در این عصب وجود دارد که سیگنال‌هایی از روده به مغز می‌فرستاد و ما را به خوردن چربی و شکر وسوسه می‌کند.
جالب‌تر اینکه این سیگنال‌ها مستقل از سیستم چشایی و دهان ما است! به این معنی که «خود روده» با کمک عصب واگ ما را به خوردن این مواد تحریک می‌کند.
ضمنا مشخص شده فعال شدن همزمان این دو مسیر، سبب می‌شود که تمایل به پرخوری پیدا کنیم.
پیشرفت‌های فناوری سبب شده که محققان بتوانند در موش‌ها مسیرهای اختصاصی تحریک مصرف قند و چربی را تحریک کنند. این تحریک با کمک پالس‌های نوری ایجاد می‌شده و با تحریک یک مسیر، موش‌ها به دنبال خوراکی می‌رفته‌اند و در مغزشان دوپامین ترشح می‌شد.
پژوهشگران می‌گویند تحریک همزمان هر دو مسیر، مانند این است که دو مُشت چپ و راست به مغز بخورد و افزایش دوپامین بسیار بیشتر از حالت تحریک تکی است و موش‌ها به پُرخوری می‌افتادند.
جالب است بدانید یکی از روش‌های کاهش اشتها در داروهای کاهش وزن پرطرفدار فعلی مانند تیرزپاتید و اوزمپیک و ویگووی از طریق تاثیر روی همین سیگنال‌ها است.
این پژوهش مشخص می‌کند که چرا با وجود انتخاب یک رژیم غذایی سالم، باز هم نمی‌توانیم به راحتی جلوی خودمان را بگیریم. چون ارتباط میان روده و مغز در سطحی پایین از خودآگاهی ما برقرار است.
یافته‌های جدید سبب می‌شود که بتوان راهکارهای دقیق‌تری برای کنترل تمایل به پرخوری و مصرف قند و چربی پیدا کنیم و احتمالا می‌توان در آینده داروهایی ساخت که به طور خاص این مسیرها را کنترل می‌کنند.
https://www.webmd.com/diet/news/20240126/new-study-reveals-why-fats-sugars-irresistible
)
