آیا نخستین آواهای کودکان مفهوم خاصی دارند؟
کودکان مدتی بعد از تولد شروع به تولید صداها و آواهایی می‌کنند که به آنها «قان و قون» گفته می‌شود و به نظر والدین‌شان بسیار جذاب است! ولی این صداهای شیرین، چیزی فراتر از یک ملودی خوشایند برای گوش والدین آنها است.
اکنون پژوهشگران متوجه شده‌اند که این آواها در واقع نشانه‌ای از این هستند که «قلب» کودک، در هماهنگی با تلاش‌های او برای یادگیری گفتار، کار می‌کند.
مشخص شده که صداهای دلنشین اولیه‌ی شیرخوار، با ضربان قلب او مرتبط هستند و کودکان معمولاً زمانی صدا درمی‌آورند که ضربان قلب‌شان به بالاترین یا پایین‌ترین نقطه رسیده باشد.
برای این مطالعه، بیش از ۲۷۰۰ صدای مختلف از ۳۴ شیرخوار ۱۸ تا ۲۷ ماهه، بررسی شد. بیشتر این کودکان در این سن هنوز نمی‌توانند کلمات را ادا کنند.
هر صدایی که یک کودک ایجاد می‌کند، به مغز و بدن او کمک می‌کند تا هماهنگ‌تر شوند و این هماهنگی در نهایت به توانایی گفتار منجر می‌شود.
علاوه بر این، محققان دریافتند که این آواها با سیستم عصبی خودمختار بدن (که ضربان قلب، تنفس و سایر عملکردهای خودکار را کنترل می‌کند) مرتبط هستند.
در طول اولین سال‌های زندگی، قلب و ریه‌های نوزاد تغییرات زیادی می‌کنند. این تغییرات نقش مهمی در رشد مهارت‌های گفتاری او دارند. برای مثال، وقتی ضربان قلب نوزاد کندتر می‌شود، احتمال بیشتری وجود دارد که او یک کلمه‌ی واقعی بگوید. برعکس، وقتی ضربان قلب به اوج می‌رسد، نوزاد تمایل بیشتری به ایجاد صداهای بلندتر و طولانی‌تر دارد.
این نتایج می‌تواند به متخصصان کمک کند تا بهتر بفهمند که رشد گفتار در کودکان چگونه اتفاق می‌افتد و چه عواملی ممکن است باعث تأخیر در این فرایند شوند. پژوهشگران این مطالعه می‌گویند که «فهم اینکه سیستم عصبی خودمختار چطور با آواسازی‌های نوزاد تعامل دارد، برای درک رشد زبان و شناسایی عوامل خطر در تاخیر گفتاری حیاتی است.»
با این حساب اولین صداهای کوچک شیرخواران خیلی بیشتر از آن چیزی است که به نظر می‌رسند و آنها قصه‌ی رشد، یادگیری و هماهنگی بدن او را بازگو می‌کنند.
)
